Mikai
Zodra ik iets naast me hoor, kijk ik opzij en zie Branwen. Het potje en de zachte stof pak ik vervolgens snel vast voordat het van me af op de grond rolt. Vervolgens loopt ze alweer weg en ik ga zitten. "dankjewel kapitein" roep ik haar na met een lachje op mijn gezicht. Vervolgens smeer ik de zalf op mijn vingers en doe er wat van de zachte stof omheen. Dan begin ik met eten wat ik eigenlijk toch wel goed kon gebruiken want ik had behoorlijke trek.
Jordan
Eenmaal van de tafel af, check ik alles beneden. Alles moest vastgezet en opgeborgen zijn. Dan spreek ik iedereen nog even moed in en loop ik naar boven toe. Zodra ik een touw gepakt heb, loop ik naar iedereen toe en kijk naar de touwen, ten eerste of ze goed vastzitten en ten tweede of ze nog sterk genoeg zijn. Ook wens ik iedereen succes op hun beurt. Bij bijna de laatste zie ik dat het touw aan het einde gerafeld is en niet meer heel stevig zal zijn. Ik verwissel het touw van diegene voor die van mij en loop dan terug. Dan pas zie ik dat er alleen nog maar gerafelde touwen zijn en deze er nog het beste uitziet. Een zucht verlaat mijn mond maar ik loop er dan toch mee naar voren en ga bij het stuur staan. Dit deed ik zelf in de storm. Vervolgens maak ik me zo goed mogelijk vast al heb ik niet zoveel vertrouwen in de sterkte ervan.
Pirates of Whitecap Bay
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Branwen
Stiekem moest ik ook glimlachen. Ik kon er niets aan doen. Het moment dat ik weer op het dek kwam, voelde ik me alweer een stuk beter. Een aantal bemanningsleden waren al klaar met eten. Zodra ik had gecheckt of alles in orde was. Liet ik hun naar hun posten vertrekken. Heel snel stonden ze waar ze moesten zijn en kon ik weer aan de slag. Een aantal waren nog aan het eten, maar waren al bijna klaar. Een blik was genoeg en al snel waren zij ook klaar om weer aan het werk te gaan. Zelf liep ik terug naar het roer, en veranderde onze koers iets. Zodat de wind gunstiger im het zijl viel. Meteen voelde ik hoe het tempo van The Revenche omhoog ging.
Hagen
Vanaf voren stuurde ik een teken naar achter dat alles er hier goed uitzag. Even had ik me zorgen gemaakt op de manier waaroo we een golf indoken. Maar uiteindelijk zag ik dat mijn bezorgdheid voor niets was geweest.
Stiekem moest ik ook glimlachen. Ik kon er niets aan doen. Het moment dat ik weer op het dek kwam, voelde ik me alweer een stuk beter. Een aantal bemanningsleden waren al klaar met eten. Zodra ik had gecheckt of alles in orde was. Liet ik hun naar hun posten vertrekken. Heel snel stonden ze waar ze moesten zijn en kon ik weer aan de slag. Een aantal waren nog aan het eten, maar waren al bijna klaar. Een blik was genoeg en al snel waren zij ook klaar om weer aan het werk te gaan. Zelf liep ik terug naar het roer, en veranderde onze koers iets. Zodat de wind gunstiger im het zijl viel. Meteen voelde ik hoe het tempo van The Revenche omhoog ging.
Hagen
Vanaf voren stuurde ik een teken naar achter dat alles er hier goed uitzag. Even had ik me zorgen gemaakt op de manier waaroo we een golf indoken. Maar uiteindelijk zag ik dat mijn bezorgdheid voor niets was geweest.
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Mikai
Ergens was ik blij dat ik deel mocht uitmaken van de bemanning van The Revenche. Het snelste schip van allen maar vooral de meest speciale kapitein denk ik. Glimlachend eet ik het eten op, zo snel mogelijk aangezien ik nu natuurlijk wel weer achter liep. Zodra ik eenmaal alles op heb, neem ik de spullen mee en loop ik weer naar boven naar mijn post. Even houd ik mijn hand langs mijn hoofd en strek mijn arm dan naar Branwen (weet niet hoe ik het anders uit moet leggen
) en met een grijnsje loop ik weer naar mijn vaste plek, onder de grootste mast.
Jordan
Het begon nu echt slecht te worden en het begint te regenen. In de verte zie ik de onweersbui al aankomen. Het zou steeds moeilijker te zien worden maar nu vertrouwde ik op Hagen. Het schip heeft nog niet de volste moeite maar makkelijk komen we er ook niet doorheen. Het touw rond mijn middel hoor ik nu al kraken en ik haal diep adem.
Ergens was ik blij dat ik deel mocht uitmaken van de bemanning van The Revenche. Het snelste schip van allen maar vooral de meest speciale kapitein denk ik. Glimlachend eet ik het eten op, zo snel mogelijk aangezien ik nu natuurlijk wel weer achter liep. Zodra ik eenmaal alles op heb, neem ik de spullen mee en loop ik weer naar boven naar mijn post. Even houd ik mijn hand langs mijn hoofd en strek mijn arm dan naar Branwen (weet niet hoe ik het anders uit moet leggen
) en met een grijnsje loop ik weer naar mijn vaste plek, onder de grootste mast.Jordan
Het begon nu echt slecht te worden en het begint te regenen. In de verte zie ik de onweersbui al aankomen. Het zou steeds moeilijker te zien worden maar nu vertrouwde ik op Hagen. Het schip heeft nog niet de volste moeite maar makkelijk komen we er ook niet doorheen. Het touw rond mijn middel hoor ik nu al kraken en ik haal diep adem.
Hoi
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Branwen
Rustig zie ik aan hoe iedereen weer aan het werk gaat. Meteen al zie ik hoeveel de maaltijd iedereen goed heeft gedaan. Allemaal hebben ze weer nieuwe energie en het lijkt alsof het werk nu al sneller gaat. Ik hoopte maar dat het goed zou komen. We gingen twee nog zwaardere dagen tegemoet. En ik wilde ze er allemaal door heen slepen. Als ik zie wat Mikai doet, moet ik mijn best doen om niet met mijn ogen te rollen. Toch geef ik maar een wat aardiger hand bewegingkje om te zeggen dat hij weer aan het werk moet gaan.
Rustig zie ik aan hoe iedereen weer aan het werk gaat. Meteen al zie ik hoeveel de maaltijd iedereen goed heeft gedaan. Allemaal hebben ze weer nieuwe energie en het lijkt alsof het werk nu al sneller gaat. Ik hoopte maar dat het goed zou komen. We gingen twee nog zwaardere dagen tegemoet. En ik wilde ze er allemaal door heen slepen. Als ik zie wat Mikai doet, moet ik mijn best doen om niet met mijn ogen te rollen. Toch geef ik maar een wat aardiger hand bewegingkje om te zeggen dat hij weer aan het werk moet gaan.
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Mikai
Natuurlijk zie ik ook wel dat Branwen even moest nadenken door wat ik deed en met een tevreden glimlachje loop ik verder waarna ik weer aan het werk ga. De masten moesten gecontroleerd worden en alles moest piekfijn in orde zijn mocht er onverhoopt iets gaan gebeuren, wat ik overigens niet verwacht. Iedereen is druk bezig met werk en ik wilde niet de enige zijn die zich schuldig maakte aan niets doen.
Natuurlijk zie ik ook wel dat Branwen even moest nadenken door wat ik deed en met een tevreden glimlachje loop ik verder waarna ik weer aan het werk ga. De masten moesten gecontroleerd worden en alles moest piekfijn in orde zijn mocht er onverhoopt iets gaan gebeuren, wat ik overigens niet verwacht. Iedereen is druk bezig met werk en ik wilde niet de enige zijn die zich schuldig maakte aan niets doen.
Hoi
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Hagen
Nu al voelde ik hoe het schip begon te protesteren. We zaten pas aan het begin van de storm. Meerdere malen kreeg ik al golven over me heen. Knipperend met mijn ogen hield ik zo ongeveer het zout uit mijn ogen. Ik voelde het touw in mijn middel snijden. De ongemakkelijkheid sloeg in. Maar daar hadden we allemaal geen tijd voor. Het werd serieus en als ik de macht door wilde komen, dan moest ik serieus mijn best doen.
Nu al voelde ik hoe het schip begon te protesteren. We zaten pas aan het begin van de storm. Meerdere malen kreeg ik al golven over me heen. Knipperend met mijn ogen hield ik zo ongeveer het zout uit mijn ogen. Ik voelde het touw in mijn middel snijden. De ongemakkelijkheid sloeg in. Maar daar hadden we allemaal geen tijd voor. Het werd serieus en als ik de macht door wilde komen, dan moest ik serieus mijn best doen.
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Jordan
Alles werd steeds zwaarder, met alle kracht die ik heb moet ik het roer in bedwang houden. Ook de mannen krijgen steeds meer moeite om weerstand te bieden, het leek me dat we bijna midden in de storm zaten. Als dat ook de hagel neerstort, voel ik de bloeduitstortingen onstaan op de blote stukken huid die niet beschermd werden door mijn kleding. Het touw rafelt steeds meer verder en ik kan nauwelijks nog op mijn voeten blijven staan. Roepen om hulp had geen zin, ik moest nu op mezelf vertrouwen.
Alles werd steeds zwaarder, met alle kracht die ik heb moet ik het roer in bedwang houden. Ook de mannen krijgen steeds meer moeite om weerstand te bieden, het leek me dat we bijna midden in de storm zaten. Als dat ook de hagel neerstort, voel ik de bloeduitstortingen onstaan op de blote stukken huid die niet beschermd werden door mijn kleding. Het touw rafelt steeds meer verder en ik kan nauwelijks nog op mijn voeten blijven staan. Roepen om hulp had geen zin, ik moest nu op mezelf vertrouwen.
Hoi
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Branwen
Er was veel te doen, maar aan de andere kant was het ook rustig. De zee was kalm, en de wind hielp ons heel goed mee. Alleen de lange dagen zouden zwaar gaan worden, maar voor nu kon ik alles positief in zien. Dat gebeurde de laatste tijd niet zo vaak. De afgelopen dagen waren vermoeiend geweest. Ik had me veel te veel zorgen gemaakt om van alles en nog wat. Eigenlijk wel ontspannen stond ik achter het roer. Heel veel hoefde ik niet te doen, maar het gaf me de gelegenheid om alles over te denken. Van onze route, tot het plan wat ik had. En het soort proviand wat we in moesten slaan. Het ging vooral om eten en drinken. Zoals ik al eerder had gedacht, wisten we niet waar de vergadering toe zou laten. Als we meteen door moesten, dan was het echt nodig om genoeg proviand te hebben. Maar het was ook niet handig om het schip te zwaar te beladen. Dat maakte het alleen maar langzamer.
Hagen
Steeds meer water sloeg over de boeg het schip in. Door de opening in de reling, was het er net zo snel weer af, voordat de volgende golf ons weer overspoelde. Een enkele keer moest ik snel een knoop verstevigen, of de positie van spullen aanboord aanpassen, maar het meeste hield ik me bezig met het in de gaten houden van onze positie tegenover de golven. Welke steeds hoger werden.
Er was veel te doen, maar aan de andere kant was het ook rustig. De zee was kalm, en de wind hielp ons heel goed mee. Alleen de lange dagen zouden zwaar gaan worden, maar voor nu kon ik alles positief in zien. Dat gebeurde de laatste tijd niet zo vaak. De afgelopen dagen waren vermoeiend geweest. Ik had me veel te veel zorgen gemaakt om van alles en nog wat. Eigenlijk wel ontspannen stond ik achter het roer. Heel veel hoefde ik niet te doen, maar het gaf me de gelegenheid om alles over te denken. Van onze route, tot het plan wat ik had. En het soort proviand wat we in moesten slaan. Het ging vooral om eten en drinken. Zoals ik al eerder had gedacht, wisten we niet waar de vergadering toe zou laten. Als we meteen door moesten, dan was het echt nodig om genoeg proviand te hebben. Maar het was ook niet handig om het schip te zwaar te beladen. Dat maakte het alleen maar langzamer.
Hagen
Steeds meer water sloeg over de boeg het schip in. Door de opening in de reling, was het er net zo snel weer af, voordat de volgende golf ons weer overspoelde. Een enkele keer moest ik snel een knoop verstevigen, of de positie van spullen aanboord aanpassen, maar het meeste hield ik me bezig met het in de gaten houden van onze positie tegenover de golven. Welke steeds hoger werden.
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Mikai
Dit weer is perfect om in de varen. Weliswaar aan de warme kant maar het is droog en de wind is gunstig. Je ziet mijn duidelijk dat mijn armen verbrand zijn maar dat gebeurde wel vaker en ik ging altijd zonder klagen door. Ergens vind ik dit soort 'rustige' dagen maar saai. Ik hield zelf altijd wel van een uitdaging hier en daar maar natuurlijk waren de meeste dagen zoals deze.
Jordan
Met al mijn kracht blijf ik het roer op zijn plek houden. Het is een uitputtende maar belonende inspanning. Zolang het roer recht bleef, ging het schip niet scheef en kon het nauwelijks kantelen. Net als ik denk dat het minder wordt, worden we verrast door een immense golf en door al de kracht knapt het touw waar ik aan vast zit. Met een ruk schiet ik los en ik glijd naar de zijkant van het schip wat meteen zijwaarts gaat, in de breedte van de golven. Door de harde klap tegen de kant, voel ik een stekende pijn in mijn zij en verga ik van de pijn. Het roer blijft draaien en ik kijk naar de plek op mijn zij die rood kleurt van het bloed maar het schip blijft draaien en ik moet terug. Zo snel als ik kan beweeg ik me terug en draai het roer weer terug waardoor het schip net op tijd weer recht komt. Het einde was in zicht maar ik weet niet hoe lang ik het nog vol kan houden. In mijn zij steekt een scherp voorwerp maar uit ervaring weet ik dat ik die moet laten zitten.
Dit weer is perfect om in de varen. Weliswaar aan de warme kant maar het is droog en de wind is gunstig. Je ziet mijn duidelijk dat mijn armen verbrand zijn maar dat gebeurde wel vaker en ik ging altijd zonder klagen door. Ergens vind ik dit soort 'rustige' dagen maar saai. Ik hield zelf altijd wel van een uitdaging hier en daar maar natuurlijk waren de meeste dagen zoals deze.
Jordan
Met al mijn kracht blijf ik het roer op zijn plek houden. Het is een uitputtende maar belonende inspanning. Zolang het roer recht bleef, ging het schip niet scheef en kon het nauwelijks kantelen. Net als ik denk dat het minder wordt, worden we verrast door een immense golf en door al de kracht knapt het touw waar ik aan vast zit. Met een ruk schiet ik los en ik glijd naar de zijkant van het schip wat meteen zijwaarts gaat, in de breedte van de golven. Door de harde klap tegen de kant, voel ik een stekende pijn in mijn zij en verga ik van de pijn. Het roer blijft draaien en ik kijk naar de plek op mijn zij die rood kleurt van het bloed maar het schip blijft draaien en ik moet terug. Zo snel als ik kan beweeg ik me terug en draai het roer weer terug waardoor het schip net op tijd weer recht komt. Het einde was in zicht maar ik weet niet hoe lang ik het nog vol kan houden. In mijn zij steekt een scherp voorwerp maar uit ervaring weet ik dat ik die moet laten zitten.
Hoi
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Hagen
Met volle vaart schiet ik opzij. Het touw om mijn middel was het enigste reddingsmiddel, dat voorkwam dat ik niet overboord sloeg. Achter me zag ik de impact van de golf. Meerde bemanningsleden lagen overhoop. Stuk voor stuk krabbelden ze rechtovereind. Door gaan met hun werk. Maar in dat ene moment wat ik zag, en voelde, was het roer. Onbemand. Blaffend naar iemand anders, maakte ik mijn touw los. Het achter me aan slepend, stormde ik zo snel als ik zo kon over het dek heen. Glijdend, het koste me moeite om overeind te blijven. Vanuit de verte zag ik Jordan terug kruipen naar het roer. Er kwam nog een golf aan. Iemand greep me vast en voorkwam dat ik werd meegesleept. Dankbaar gaf ik een klopje, daarna vervolgde ik. Kruipend moest ik de trap naar het roer op. Water sloeg in mijn gezicht. "Jordan!"
Met volle vaart schiet ik opzij. Het touw om mijn middel was het enigste reddingsmiddel, dat voorkwam dat ik niet overboord sloeg. Achter me zag ik de impact van de golf. Meerde bemanningsleden lagen overhoop. Stuk voor stuk krabbelden ze rechtovereind. Door gaan met hun werk. Maar in dat ene moment wat ik zag, en voelde, was het roer. Onbemand. Blaffend naar iemand anders, maakte ik mijn touw los. Het achter me aan slepend, stormde ik zo snel als ik zo kon over het dek heen. Glijdend, het koste me moeite om overeind te blijven. Vanuit de verte zag ik Jordan terug kruipen naar het roer. Er kwam nog een golf aan. Iemand greep me vast en voorkwam dat ik werd meegesleept. Dankbaar gaf ik een klopje, daarna vervolgde ik. Kruipend moest ik de trap naar het roer op. Water sloeg in mijn gezicht. "Jordan!"