Branwen
"Wat moet ik toch met je." Met mijn hoofd schuin keek ik de man zonder enige emotie aan. Hij kon niet anders dan ineen krimpen onder mijn blik. "Je bent me van geen nut meer. Al was je dat al niet. En ik denk dat ik die stank van je niet meer uit mijn schip krijg." Nog een paar keer sleep ik mijn steen, waarna ik het even van dichtbij bekeek. Het was nog niet helemaal gereed. "D....Do....Dood me." Smeekte de man fluisterend. Grinnikend keek ik hem arrogant aan. "Vind je dat niet een beetje te makkelijk?" Vals kijk ik hem aan. "Alsjeblieft. Dood me." Waar haalde hij het lef vandaan. En mijn reputatie om zeep helpen. Dat ging ik niet doen. Niemand op het schip wist van de man in de cellen. Dat had ik voor een gedeelte met opzet gedaan. Maar ik ging hem niet zo makkelijk zijn zin niet geven. Toen ik opstond, dook de man in een reflex in elkaar. Kil kijk ik neer op de man. Het krukje schuif ik terug de gang in, in de hoek. Daarna kom ik terug met twee touwen over mijn schouder. De man ontdoe ik van zijn boeien. Hij is te zwak om op zijn benen te staan. Maar ik forceer hem om het wel te doen. Als we uit de cellen komen, zie ik bemanningsleden geschrokken kijken. Op het dek, duw ik hem richting de boeg van het schip. Hij zakt in zodra hij een stap zet, maar een schop van mij maakt dat hij zichzelf zo goed als het kan naar de boeg sleept.
Pirates of Whitecap Bay
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Hagen
Gelukkig krijg ik het schip recht, en na al die tijd zijn we eindelijk in rustig vaarwater terecht gekomen. De bemanning onderin ziet er gesloopt uit. En om eerlijk te zijn voelde ik me ook zo. Compleet gesloopt. De wonden op mijn armen en lichaam branden nog na van het zout. Het t-shirt wat ik aan had, was alleen nog maar een beetje stof te noemen. Er was niet veel meer van over.
Gelukkig krijg ik het schip recht, en na al die tijd zijn we eindelijk in rustig vaarwater terecht gekomen. De bemanning onderin ziet er gesloopt uit. En om eerlijk te zijn voelde ik me ook zo. Compleet gesloopt. De wonden op mijn armen en lichaam branden nog na van het zout. Het t-shirt wat ik aan had, was alleen nog maar een beetje stof te noemen. Er was niet veel meer van over.
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Mikai
Verrast kijk ik op als ik Branwen met de oude man zie lopen. Ergens verafschuw ik dit soort praktijken maar wat de man hier deed was me wel duidelijk, het was niet om bondgenootschappen te sluiten en het was al helemaal niet voor vrede. Toch zou ik niet gaan kijken naar wat er hierna ging volgen, hoe groot mijn nieuwsgierigheid ook mocht zijn. Het liefste zou ik willen dat alles met praten opgelost kon worden maar iedereen weet dat dat niet kan, in geen enkele situatie zoals deze.
Jordan
Ookal had ik advies gekregen nu mijn rust te pakken, kon ik dat niet. Zodra ze mijn kajuit verlaten hebben, loop ik ook terug naar het dek met enigszins protest van mijn lichaam. De bemanning ziet er gesloopt uit en ik voel meteen een enorm schuldgevoel over me heenkomen. Ik had ze in de steek gelaten en bijna had ik gefaald. Kort kijk ik naar Hagen maar besluit nu nog niets te zeggen over de situatie zojuist. "Mannen, mijn dank is groot, zonder jullie was me dit niet gelukt. Rust uit, jullie hebben dat verdient. Behandel je wonden en sterk aan door wat te eten en wat te drinken. Morgenochtend hebben jullie je rust maar morgenmiddag wil ik iedereen weer terug op dek zien" roep ik over het schip. De bemanning die beneden had gezeten, zou het nu overnemen.
Verrast kijk ik op als ik Branwen met de oude man zie lopen. Ergens verafschuw ik dit soort praktijken maar wat de man hier deed was me wel duidelijk, het was niet om bondgenootschappen te sluiten en het was al helemaal niet voor vrede. Toch zou ik niet gaan kijken naar wat er hierna ging volgen, hoe groot mijn nieuwsgierigheid ook mocht zijn. Het liefste zou ik willen dat alles met praten opgelost kon worden maar iedereen weet dat dat niet kan, in geen enkele situatie zoals deze.
Jordan
Ookal had ik advies gekregen nu mijn rust te pakken, kon ik dat niet. Zodra ze mijn kajuit verlaten hebben, loop ik ook terug naar het dek met enigszins protest van mijn lichaam. De bemanning ziet er gesloopt uit en ik voel meteen een enorm schuldgevoel over me heenkomen. Ik had ze in de steek gelaten en bijna had ik gefaald. Kort kijk ik naar Hagen maar besluit nu nog niets te zeggen over de situatie zojuist. "Mannen, mijn dank is groot, zonder jullie was me dit niet gelukt. Rust uit, jullie hebben dat verdient. Behandel je wonden en sterk aan door wat te eten en wat te drinken. Morgenochtend hebben jullie je rust maar morgenmiddag wil ik iedereen weer terug op dek zien" roep ik over het schip. De bemanning die beneden had gezeten, zou het nu overnemen.
Hoi 
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Branwen
"Terug aan het werk." Gromde ik naar een aantal omstanders. De man had de boeg bereikt. Aan beide van zijn polsen maakte ik een touw stevig vast. Meteen zag ik de huid rood worden door de scherpe touwen. Daarna bond ik de touwen aan de reling vast. Een links, de ander rechts. "Over de reling." Beval ik de man. Zoals hij moest, deed hij wat hem gevraagd werd. Nog een keer controleerde ik de touwen, maar ergens kon het me niet schelen als ze los schoten. Heel lang zou de man toch niet meer leven. Al zolang zat hij opgesloten. De laatste tijd zonder eten, amper water. Hij zou niet meer bijkomen. Weer een pest de wereld uit geholpen. Een dodelijke blik op een stel links, maakte dat ze weg kwamen. Rustig liep ik het dek weer over. Ook nam ik het roer weer over.
"Terug aan het werk." Gromde ik naar een aantal omstanders. De man had de boeg bereikt. Aan beide van zijn polsen maakte ik een touw stevig vast. Meteen zag ik de huid rood worden door de scherpe touwen. Daarna bond ik de touwen aan de reling vast. Een links, de ander rechts. "Over de reling." Beval ik de man. Zoals hij moest, deed hij wat hem gevraagd werd. Nog een keer controleerde ik de touwen, maar ergens kon het me niet schelen als ze los schoten. Heel lang zou de man toch niet meer leven. Al zolang zat hij opgesloten. De laatste tijd zonder eten, amper water. Hij zou niet meer bijkomen. Weer een pest de wereld uit geholpen. Een dodelijke blik op een stel links, maakte dat ze weg kwamen. Rustig liep ik het dek weer over. Ook nam ik het roer weer over.
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Hagen
Als ik zeker weet dat het roer goed is overgenomen, strompel ik ongemakkelijk de trap af mijn wonden branden verschrikkelijk. Maar ik maak me ook zorgen over mijn kapitein. De wond was niet klein geweest. Ze moest rusten, maar ergens wist ik ook als ik nu wat zei, dat ik zeker een mep zou krijgen. Vandaar dat ik maar doorloop.
Als ik zeker weet dat het roer goed is overgenomen, strompel ik ongemakkelijk de trap af mijn wonden branden verschrikkelijk. Maar ik maak me ook zorgen over mijn kapitein. De wond was niet klein geweest. Ze moest rusten, maar ergens wist ik ook als ik nu wat zei, dat ik zeker een mep zou krijgen. Vandaar dat ik maar doorloop.
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Mikai
Ik zou niet protesteren, ik zou geen bezwaar inbrengen tegen haar handelswijze, ik was het er alleen niet mee eens. Zuchtend ga ik verder met het schrobben van het dek. Even denk ik na over de herontmoeting met de anderen. Nog nooit had ik ze zo graag weer willen zien maar het waren mijn vrienden en we waren nu al zo lang van elkaar gescheiden geweest. Toch weet ik dat de reünie maar van korte duur zou gaan zijn.
Jordan
Zodra alle bemanningsleden vervangen zijn door verse krachten, kan ik mezelf niet meer groot houden. Het wordt zwart voor mijn ogen en ik word net op tijd opgevangen door bemanningsleden. "Kapitein, je moet uitrusten" zegt eentje en ik schud mijn hoofd. "ik ga daar zitten, het gaat prima" zeg ik kalm en ze knikken aangezien ze niet tegen me in gingen. Ik had gefaald en dat kon ik niet meer goedmaken. Bijna had ik hun levens de dood in gejaagd. Bijna had het schip niet meer bestaan.
Ik zou niet protesteren, ik zou geen bezwaar inbrengen tegen haar handelswijze, ik was het er alleen niet mee eens. Zuchtend ga ik verder met het schrobben van het dek. Even denk ik na over de herontmoeting met de anderen. Nog nooit had ik ze zo graag weer willen zien maar het waren mijn vrienden en we waren nu al zo lang van elkaar gescheiden geweest. Toch weet ik dat de reünie maar van korte duur zou gaan zijn.
Jordan
Zodra alle bemanningsleden vervangen zijn door verse krachten, kan ik mezelf niet meer groot houden. Het wordt zwart voor mijn ogen en ik word net op tijd opgevangen door bemanningsleden. "Kapitein, je moet uitrusten" zegt eentje en ik schud mijn hoofd. "ik ga daar zitten, het gaat prima" zeg ik kalm en ze knikken aangezien ze niet tegen me in gingen. Ik had gefaald en dat kon ik niet meer goedmaken. Bijna had ik hun levens de dood in gejaagd. Bijna had het schip niet meer bestaan.
Hoi
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Branwen
Het was langzamerhand donker geworden. Hoe snel de tijd toch kon gaan. De bemanning ging niet met rust, en ik zag een aantal al minder enthousiast kijken. Ze gingen nog een zware tijd tegemoet. Het was iets dat moest. Als we straks aan het vergaderen waren. Dan konden ze even bij rusten en eten. Nu zou ik ze in delen een korte pauze laten nemen. Er moest constant bemanning aan boord zijn om het schip op volle vaart te houden. De weinige proviand was ons nu wel in het voordeel. We waren een stuk sneller dan met een vol ruim. Weer mijn roer afgevend daalde ik weer af naar het ruim. De cellen werden nu weer schoongemaakt en daarna gaf ik opdracht om ze weer af te sluiten. Toen ik zag hoe alles gestapeld was, besloot ik om alles gunstiger te stapelen. Daar hielp ik ook mee. Om mezelf even bezig te houden.
Het was langzamerhand donker geworden. Hoe snel de tijd toch kon gaan. De bemanning ging niet met rust, en ik zag een aantal al minder enthousiast kijken. Ze gingen nog een zware tijd tegemoet. Het was iets dat moest. Als we straks aan het vergaderen waren. Dan konden ze even bij rusten en eten. Nu zou ik ze in delen een korte pauze laten nemen. Er moest constant bemanning aan boord zijn om het schip op volle vaart te houden. De weinige proviand was ons nu wel in het voordeel. We waren een stuk sneller dan met een vol ruim. Weer mijn roer afgevend daalde ik weer af naar het ruim. De cellen werden nu weer schoongemaakt en daarna gaf ik opdracht om ze weer af te sluiten. Toen ik zag hoe alles gestapeld was, besloot ik om alles gunstiger te stapelen. Daar hielp ik ook mee. Om mezelf even bezig te houden.
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Jordan
Uiteindelijk kan ik het niet laten rusten en ik sta op waarna ik terug naar beneden ga waar de bemanning te vinden is. Al snel heb ik Hagen gevonden en ik zie hem zijn wonden verzorgen. Zuchtend loop ik naar hem toe. "laat mij maar" zeg ik dan en zonder zijn antwoord af te wachten neem ik de stof en zalf over. Mijn zij deed zeer maar ik had een bepaalde zithouding gevonden waarin het nog wel te doen was. Voorzichtig smeer ik de wonden bij hem in.
Uiteindelijk kan ik het niet laten rusten en ik sta op waarna ik terug naar beneden ga waar de bemanning te vinden is. Al snel heb ik Hagen gevonden en ik zie hem zijn wonden verzorgen. Zuchtend loop ik naar hem toe. "laat mij maar" zeg ik dan en zonder zijn antwoord af te wachten neem ik de stof en zalf over. Mijn zij deed zeer maar ik had een bepaalde zithouding gevonden waarin het nog wel te doen was. Voorzichtig smeer ik de wonden bij hem in.
Hoi
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Hagen
"Dankjewel." Zuchtend blijf ik stil zitten. Het zalfje voelt heerlijk koel tegen mijn huid aan, maar af en toe kan ik mezelf niet tegen houden, wanneer ik iets inkrimp. De wonden deden pijn, maar met deze zalf zou het niet lang moeten duren. In ieder geval zou ik straks na het slapen me een stuk beter voelen. "Hoe gaat het met je zij?"
"Dankjewel." Zuchtend blijf ik stil zitten. Het zalfje voelt heerlijk koel tegen mijn huid aan, maar af en toe kan ik mezelf niet tegen houden, wanneer ik iets inkrimp. De wonden deden pijn, maar met deze zalf zou het niet lang moeten duren. In ieder geval zou ik straks na het slapen me een stuk beter voelen. "Hoe gaat het met je zij?"