http://7-themes.com/data_images/out/30/ ... lpaper.jpg
[/url]
Meet the Dragons
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Androclus
Snauwend joeg ik een kleine draak weg bij mijn eten. Het achterlijke beest had geprobeerd mijn prooi te stelen, maar het was mislukt. Alsof zo'n klein draakje me iets kon maken. Een beetje uit mijn humeur at ik de rest van mijn maaltijd op. Daarna liet ik het overgebleven kadaver liggen. Het rauwe vlees spoelde ik weg met een aantal stevige slokken water. De zon brandde hevig aan de hemel. Zelfs op dit vroege tijdstip. De hitte deed me allang niets meer. Ondertussen was ik er aan gewend geraakt. Zonder moeite steeg ik op en zweefde over de zand vlaktes. Hier en daar zag ik een kleine beweging, maar het was niets groot genoeg om mijn interesse te wekken. Vandaar dat ik door vloog. Kijkend of ik die kleine dief kon vinden. Ik was nogal een bloeddorstig type, dus kon ik niet anders dan me kwaad maakte. Dat entertainde me tenminste nog een beetje.
Snauwend joeg ik een kleine draak weg bij mijn eten. Het achterlijke beest had geprobeerd mijn prooi te stelen, maar het was mislukt. Alsof zo'n klein draakje me iets kon maken. Een beetje uit mijn humeur at ik de rest van mijn maaltijd op. Daarna liet ik het overgebleven kadaver liggen. Het rauwe vlees spoelde ik weg met een aantal stevige slokken water. De zon brandde hevig aan de hemel. Zelfs op dit vroege tijdstip. De hitte deed me allang niets meer. Ondertussen was ik er aan gewend geraakt. Zonder moeite steeg ik op en zweefde over de zand vlaktes. Hier en daar zag ik een kleine beweging, maar het was niets groot genoeg om mijn interesse te wekken. Vandaar dat ik door vloog. Kijkend of ik die kleine dief kon vinden. Ik was nogal een bloeddorstig type, dus kon ik niet anders dan me kwaad maakte. Dat entertainde me tenminste nog een beetje.
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Morgan
Liggend op een rots keek ik uit over de vlaktes onder me, en het dorp in de verte. Vannacht was ik niet eens thuis geweest. De meeste mensen dachten dat ik gek was. Niemand die er aan dacht om niet s'nachts in het dorp te zijn. Sommigen waren nog steeds bang voor draken. Terwijl deze al eeuwen uitgestorven waren. Of tenminste tientallen jaren. Zelf maakte ik me er niet zo druk om. Mocht een draak hier naar toe komen, dan zou ik al zijn ogen hebben uitgestoken voordat die het door zou hebben.
Liggend op een rots keek ik uit over de vlaktes onder me, en het dorp in de verte. Vannacht was ik niet eens thuis geweest. De meeste mensen dachten dat ik gek was. Niemand die er aan dacht om niet s'nachts in het dorp te zijn. Sommigen waren nog steeds bang voor draken. Terwijl deze al eeuwen uitgestorven waren. Of tenminste tientallen jaren. Zelf maakte ik me er niet zo druk om. Mocht een draak hier naar toe komen, dan zou ik al zijn ogen hebben uitgestoken voordat die het door zou hebben.
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Shruikan
Op mijn gemak belandde ik beneden bij het meertje. Het was rustig, een paar kleine golfjes werden bewogen door de wind die ik had gemaakt. Een paar keer moest ik mijn vleugels goed vouwen, totdat ze comfortabel waren gevouwen. Daarna nam ik een paar stevige slokken van het water. Heerlijk fris, maakte dat ik me al een stuk wakkerder voelde. Het hert dat net in de bosjes was, had ik laten schrikken. Maar zo'n hert vulde me niet. Zo mager. Er zat bijna geen vlees aan. Ik kon nog wel even teren op wat ik eerder had gegeten, maar dat wilde ik eigenlijk niet. Dat soort reserves wilde ik graag behouden als back-up. Het was nu dus zo dat ik ergens moest vinden om te jagen. Er waren verschillende kanten waar ik naar toe kon gaan. Maar ik wist niet helemaal waar ik trek in had.
Op mijn gemak belandde ik beneden bij het meertje. Het was rustig, een paar kleine golfjes werden bewogen door de wind die ik had gemaakt. Een paar keer moest ik mijn vleugels goed vouwen, totdat ze comfortabel waren gevouwen. Daarna nam ik een paar stevige slokken van het water. Heerlijk fris, maakte dat ik me al een stuk wakkerder voelde. Het hert dat net in de bosjes was, had ik laten schrikken. Maar zo'n hert vulde me niet. Zo mager. Er zat bijna geen vlees aan. Ik kon nog wel even teren op wat ik eerder had gegeten, maar dat wilde ik eigenlijk niet. Dat soort reserves wilde ik graag behouden als back-up. Het was nu dus zo dat ik ergens moest vinden om te jagen. Er waren verschillende kanten waar ik naar toe kon gaan. Maar ik wist niet helemaal waar ik trek in had.
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Jordan
Eventjes voel ik aan de ketting rond mijn nek. Die had ik ooit van mijn oma gekregen. Ze vertelde me hoe ze de mooiste draken ontmoet had en hoe ze een band met eentje op wist te bouwen. Daar had ze geen woorden voor nodig gehad, alleen veel geduld en zeker geen kwade bedoelingen. Geen moment had ze die gehad en dat wist haar draak. Toen ze uiteindelijk ernstig ziek werd, had de draak haar pas toegelaten op zijn rug. Daarna heeft ze hem nooit meer gezien. Waarom zou mijn oma daarover liegen? Ik weet zeker dat ze bestaan. Het bedeltje aan de ketting zou de draak herkennen als hij nog leefde. Mijn oma zei dat dat haar herkenbaar maakte voor hem en dat het haar droom was voor mij om hem ooit te ontmoeten. Deze droom wilde ik uit laten komen omdat ik zeker weet dat ze toekijkt op me.
Rhaegal
Ook voor mij was het nu tijd om mijn vleugels uit te slaan. Net zoals bij de andere draken was het voor mij etenstijd en ik kon op een afstandje de prooi al op mijn lippen proeven. Mezelf laten vallen van de rots af kon ik nog niet, daarom moest ik beginnen met vliegen voordat ik mezelf liet vallen. Dat is dan ook wat ik doe en met iets moeite ben ik dan uiteindelijk ook in de lucht. Nu nog bedenken wat ik ging eten.
Eventjes voel ik aan de ketting rond mijn nek. Die had ik ooit van mijn oma gekregen. Ze vertelde me hoe ze de mooiste draken ontmoet had en hoe ze een band met eentje op wist te bouwen. Daar had ze geen woorden voor nodig gehad, alleen veel geduld en zeker geen kwade bedoelingen. Geen moment had ze die gehad en dat wist haar draak. Toen ze uiteindelijk ernstig ziek werd, had de draak haar pas toegelaten op zijn rug. Daarna heeft ze hem nooit meer gezien. Waarom zou mijn oma daarover liegen? Ik weet zeker dat ze bestaan. Het bedeltje aan de ketting zou de draak herkennen als hij nog leefde. Mijn oma zei dat dat haar herkenbaar maakte voor hem en dat het haar droom was voor mij om hem ooit te ontmoeten. Deze droom wilde ik uit laten komen omdat ik zeker weet dat ze toekijkt op me.
Rhaegal
Ook voor mij was het nu tijd om mijn vleugels uit te slaan. Net zoals bij de andere draken was het voor mij etenstijd en ik kon op een afstandje de prooi al op mijn lippen proeven. Mezelf laten vallen van de rots af kon ik nog niet, daarom moest ik beginnen met vliegen voordat ik mezelf liet vallen. Dat is dan ook wat ik doe en met iets moeite ben ik dan uiteindelijk ook in de lucht. Nu nog bedenken wat ik ging eten.
Hoi 