en doe maar rustig aan, het komt wel 
Prison Life
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Naam: Branwen Galatea Cassiopeia
Leeftijd : 18 Jaar
Geslacht: Vrouw
Karakter : -
Uiterlijk (liefst foto):
Voorwerpen :
~ Werpmes (zilver)
~ Boek
Reden van gevangenschap : Branwen was lid van een grote criminele organisatie. Meerdere diefstallen/moorden staan op haar naam. De organisatie werd opgerold door een fout van de leider. Waarna Branwen in de gevangenis belandde.
Extra: Branwen is geboren in het criminele circuit. Opgeleid als wapen, maakt dat ze niets anders kent dan vechten en overleven. Gespecialiseerd in verschillende vechtsporten, parkour en allerlei wapens.
~Ze heeft een brandmerk op haar rechterschouder.
Naam: Hagen Lares
Geslacht: Man
Leeftijd: 19 Jaar
Karakter: -
Uiterlijk:
Voorwerpen:
~ Ketting
~ Notitieboek
Reden van Gevangenschap: Er is niets wat Hagen misdaan heeft. Zijn vader is gepakt voor frauderen. Hagen wordt als medeplichtig beschouwd.
Extra: Een echte sportfanaat.
Naam: Morgan Sky Meghan Frost
Leeftijd: 18 Jaar
Geslacht: Vrouw
Karakter: -
Uiterlijk:
Voorwerpen:
~ Ketting met een Witte Haai Tand
~ Sleutel
Reden van Gevangenschap: Wraak op bepaalde mensen na mishandelingen.
Extra:
-Parkour en vechtsport gespecialiseerd.
-Littekens op haar buik, rug en rechterarm.
Leeftijd : 18 Jaar
Geslacht: Vrouw
Karakter : -
Uiterlijk (liefst foto):
Voorwerpen :
~ Werpmes (zilver)
~ Boek
Reden van gevangenschap : Branwen was lid van een grote criminele organisatie. Meerdere diefstallen/moorden staan op haar naam. De organisatie werd opgerold door een fout van de leider. Waarna Branwen in de gevangenis belandde.
Extra: Branwen is geboren in het criminele circuit. Opgeleid als wapen, maakt dat ze niets anders kent dan vechten en overleven. Gespecialiseerd in verschillende vechtsporten, parkour en allerlei wapens.
~Ze heeft een brandmerk op haar rechterschouder.
Naam: Hagen Lares
Geslacht: Man
Leeftijd: 19 Jaar
Karakter: -
Uiterlijk:
Voorwerpen:
~ Ketting
~ Notitieboek
Reden van Gevangenschap: Er is niets wat Hagen misdaan heeft. Zijn vader is gepakt voor frauderen. Hagen wordt als medeplichtig beschouwd.
Extra: Een echte sportfanaat.
Naam: Morgan Sky Meghan Frost
Leeftijd: 18 Jaar
Geslacht: Vrouw
Karakter: -
Uiterlijk:
Voorwerpen:
~ Ketting met een Witte Haai Tand
~ Sleutel
Reden van Gevangenschap: Wraak op bepaalde mensen na mishandelingen.
Extra:
-Parkour en vechtsport gespecialiseerd.
-Littekens op haar buik, rug en rechterarm.
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Branwen
4 dagen, 3 uur, 17 minuten en... 32 seconden. De muren kwamen op me af en het was ook nog is veel te licht. De gevangenis waar ik in zat maakte me nu al gek. Alleen maar door die fout van mijn baas. Door hem zat ik nu hier. In al die jaren dat ik op missies ging en ze daarna leidde, nooit had ik een fout gemaakt. Mijn leiding besloot deze missie zelf te plannen. Ik diende me te houden aan hun plan. En keek nu is waar me dat had laten belandden. Als ik de missie had uitgevoerd zou er niets aan de hand zijn geweest. Dan had ik mijn vrijheid nu nog. Dan zouden ze die niet van me af kunnen pakken. Waar de hele organisatie nu was? Geen idee. Voor dat ik het wist hadden ze me in top beveiliging hierheen gehad. Ik was volledig vast gebonden, er was geen kant voor me om op te gaan. Geen keuze, niets. Ook al had ik dezelfde rechten als de andere gevangenen hier, toch merkte ik hoe scherp de beveiliging tegen me was. Overal had ik boeien om, ze gaven me de ruimte om er iets mee te bewegen, maar af gingen ze nooit. Zelfs nu niet. Het ijzer rond mijn polsen was me al aan het irriteren, en ik kon me niet meer normaal bewegen. Toch probeerde ik er ondanks alles het beste er van te maken. Trainen met deze boeien maakte dat ik binnenkort ook gebruik kon maken van mijn boeien.
4 dagen, 3 uur, 17 minuten en... 32 seconden. De muren kwamen op me af en het was ook nog is veel te licht. De gevangenis waar ik in zat maakte me nu al gek. Alleen maar door die fout van mijn baas. Door hem zat ik nu hier. In al die jaren dat ik op missies ging en ze daarna leidde, nooit had ik een fout gemaakt. Mijn leiding besloot deze missie zelf te plannen. Ik diende me te houden aan hun plan. En keek nu is waar me dat had laten belandden. Als ik de missie had uitgevoerd zou er niets aan de hand zijn geweest. Dan had ik mijn vrijheid nu nog. Dan zouden ze die niet van me af kunnen pakken. Waar de hele organisatie nu was? Geen idee. Voor dat ik het wist hadden ze me in top beveiliging hierheen gehad. Ik was volledig vast gebonden, er was geen kant voor me om op te gaan. Geen keuze, niets. Ook al had ik dezelfde rechten als de andere gevangenen hier, toch merkte ik hoe scherp de beveiliging tegen me was. Overal had ik boeien om, ze gaven me de ruimte om er iets mee te bewegen, maar af gingen ze nooit. Zelfs nu niet. Het ijzer rond mijn polsen was me al aan het irriteren, en ik kon me niet meer normaal bewegen. Toch probeerde ik er ondanks alles het beste er van te maken. Trainen met deze boeien maakte dat ik binnenkort ook gebruik kon maken van mijn boeien.
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Hagen
De slag op het hout bezegeld mijn lot. Zelfs al heb ik niets mis dan, toch draai ik ervoor op. Zelfs al heb ik er niets mee te maken, toch denken de rechters daar anders over. Hoe erg mijn advocaat ze ook tegen gesproken heb, er is niets wat ze eraan kunnen doen. Ik draai op voor wat mijn vader misdaan heeft. Beveiliging doet mijn boeien weer om, ze nemen me over van mijn advocaat. Me begeleidend naar een speciale auto. De huishoudster weet zich naar me toe te wurmen en omhelst me. Het kleine vrouwtje drukt me bijna plat. "We verzinnen wel iets Hagen. We krijgen je er wel uit...Je bent onschuldig." Ik voel het koude metaal van een ketting. Dat is het enige wat ik nog heb. En er is geen mogelijkheid dat wie dan ook het ooit van me af zal nemen. Deze ketting is alles, alles wat niemand weet en alles wat niemand heeft.
De slag op het hout bezegeld mijn lot. Zelfs al heb ik niets mis dan, toch draai ik ervoor op. Zelfs al heb ik er niets mee te maken, toch denken de rechters daar anders over. Hoe erg mijn advocaat ze ook tegen gesproken heb, er is niets wat ze eraan kunnen doen. Ik draai op voor wat mijn vader misdaan heeft. Beveiliging doet mijn boeien weer om, ze nemen me over van mijn advocaat. Me begeleidend naar een speciale auto. De huishoudster weet zich naar me toe te wurmen en omhelst me. Het kleine vrouwtje drukt me bijna plat. "We verzinnen wel iets Hagen. We krijgen je er wel uit...Je bent onschuldig." Ik voel het koude metaal van een ketting. Dat is het enige wat ik nog heb. En er is geen mogelijkheid dat wie dan ook het ooit van me af zal nemen. Deze ketting is alles, alles wat niemand weet en alles wat niemand heeft.
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Morgan
Grondig onderzochten ze me. Kijken of ik niet stiekem iets bij me had. Wat ik bij me had zouden ze nooit krijgen. Ongemakkelijk voelde ik de blikken op mijn littekens. Normaal verborg ik ze altijd. Maar nu moest ik wel. De onregelmatige, bobbelige littekens staken scherp af tegen mijn gewone huid. Een aantal op mijn rechterarm, liep vanaf mijn hand nog door in mijn nek. Vanwege de littekens kon je mijn ribben tellen. Maar een verwonding kon zorgen dat ik een tweede keer niet zou kunnen overleven. Uiteindelijk kon ik mijn littekens weer bedekken. Het nieuwe pak dat ik aan moest was echt foeilelijk en ook nog is veel te opvallend, normaal droeg ik altijd zwart. Nu zat ik vast aan oranje. De bewakers namen me mee door de gangen, ondertussen hoorde ik al een aantal keer geroep en werd er gefloten. Gelukkig bereikten we mijn eigen cel. Binnenin moest ik mijn handen door een gat steken, daarna werden de strakke boeien er af gehaald. Wrijvend op mijn polsen draaide ik me weer om. Mijn kleine cel bekijkend.
Grondig onderzochten ze me. Kijken of ik niet stiekem iets bij me had. Wat ik bij me had zouden ze nooit krijgen. Ongemakkelijk voelde ik de blikken op mijn littekens. Normaal verborg ik ze altijd. Maar nu moest ik wel. De onregelmatige, bobbelige littekens staken scherp af tegen mijn gewone huid. Een aantal op mijn rechterarm, liep vanaf mijn hand nog door in mijn nek. Vanwege de littekens kon je mijn ribben tellen. Maar een verwonding kon zorgen dat ik een tweede keer niet zou kunnen overleven. Uiteindelijk kon ik mijn littekens weer bedekken. Het nieuwe pak dat ik aan moest was echt foeilelijk en ook nog is veel te opvallend, normaal droeg ik altijd zwart. Nu zat ik vast aan oranje. De bewakers namen me mee door de gangen, ondertussen hoorde ik al een aantal keer geroep en werd er gefloten. Gelukkig bereikten we mijn eigen cel. Binnenin moest ik mijn handen door een gat steken, daarna werden de strakke boeien er af gehaald. Wrijvend op mijn polsen draaide ik me weer om. Mijn kleine cel bekijkend.
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Mikai
Vanochtend was ik op mijn nieuwe verblijf aangekomen. Een verblijf met de naam Kilmainham Gaol. Het erge van dit hele verblijf is dat je niet weet hoe lang je er zit. Je hebt niets om naar uit te kijken, niets om je op te verheugen, niets om naar toe te werken. Kort gezegd, je toekomst vanaf Kilmainham is onbekend. Zelf zit ik er nog maar één ochtend en ik ben het nu al zat. Deze morgen mocht ik 'bijkomen' van de reis om vanaf het middageten de mogelijkheid te krijgen me tussen de rest te mengen. Ergens nam mijn nieuwsgierigheid de overhand. Eigenlijk was ik wel benieuwd wie hier zaten en vooral waarom.
Vanochtend was ik op mijn nieuwe verblijf aangekomen. Een verblijf met de naam Kilmainham Gaol. Het erge van dit hele verblijf is dat je niet weet hoe lang je er zit. Je hebt niets om naar uit te kijken, niets om je op te verheugen, niets om naar toe te werken. Kort gezegd, je toekomst vanaf Kilmainham is onbekend. Zelf zit ik er nog maar één ochtend en ik ben het nu al zat. Deze morgen mocht ik 'bijkomen' van de reis om vanaf het middageten de mogelijkheid te krijgen me tussen de rest te mengen. Ergens nam mijn nieuwsgierigheid de overhand. Eigenlijk was ik wel benieuwd wie hier zaten en vooral waarom.
Hoi 
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Jordan
Zodra ik naar buiten wil lopen, zie ik een paar jongens staan en denk ik geen twee keer na voordat ik omdraai en weg begin te lopen. Te laat, ze hadden me al gezien. "schatje kom eens hier" wordt er gezegd en zodra ik omkijk, zie ik ze achter me aan komen lopen. Er wordt vervolgens wat gefloten en de passen versnellen evenals die van mij. Gelukkig kende ik deze plek na een jaar al op mijn duimpje en weet ik ze af te schudden. Dat is dan ook wanneer ik in de eetzaal aan kom waar ik ga zitten op het plekje waar ik altijd zit, het plekje rechtsachter in de zaal.
Zodra ik naar buiten wil lopen, zie ik een paar jongens staan en denk ik geen twee keer na voordat ik omdraai en weg begin te lopen. Te laat, ze hadden me al gezien. "schatje kom eens hier" wordt er gezegd en zodra ik omkijk, zie ik ze achter me aan komen lopen. Er wordt vervolgens wat gefloten en de passen versnellen evenals die van mij. Gelukkig kende ik deze plek na een jaar al op mijn duimpje en weet ik ze af te schudden. Dat is dan ook wanneer ik in de eetzaal aan kom waar ik ga zitten op het plekje waar ik altijd zit, het plekje rechtsachter in de zaal.
Hoi
-
Kay05
- Berichten: 151
- Lid geworden op: 05-07-2016 13:51
Branwen
In het begin had ik eigenlijk willen weigeren om naar buiten te gaan. Maar uiteindelijk had ik wegens strategische reden het toch maar wel gedaan. Op deze manier kon ik ongezien het bouwplan van de gevangenis te weten komen. Zijn sterke punten, zijn zwakke punten. Alles zou ik uitvinden. Tot nu toe was me dat al aardig gelukt. Aangezien het ongeveer lunch tijd was, besloot ik maar naar de zaal te gaan. Binnenin was het al aardig druk. Honger had ik niet. Zonder aandacht aan iemand te besteden trok ik me terug in de schaduw van een donkere hoek.
In het begin had ik eigenlijk willen weigeren om naar buiten te gaan. Maar uiteindelijk had ik wegens strategische reden het toch maar wel gedaan. Op deze manier kon ik ongezien het bouwplan van de gevangenis te weten komen. Zijn sterke punten, zijn zwakke punten. Alles zou ik uitvinden. Tot nu toe was me dat al aardig gelukt. Aangezien het ongeveer lunch tijd was, besloot ik maar naar de zaal te gaan. Binnenin was het al aardig druk. Honger had ik niet. Zonder aandacht aan iemand te besteden trok ik me terug in de schaduw van een donkere hoek.
-
Diamandis
- Site Admin
- Berichten: 542
- Lid geworden op: 25-06-2016 13:16
Rowan
Samen met Caison ging ik naar binnen. Mijn maag rommelde en dat terwijl ik eigenlijk niets had gedaan. Waarschijnlijk was het omdat ik vanochtend het ontbijt over geslagen had. Die vieze pap kreeg ik meestal in geen mogelijkheid naar binnen. Eenmaal in de eetzaal is het al behoorlijk druk en ik kijk even om me heen voor een plekje. Louis, Karsson, Jacky, meisje wat ik niet ken, Jordan, Yvo. Geen van allen waren mensen waar ik bij zou gaan zitten en toch loop ik maar met Caison mee richting de middelste tafel waar Jacky en Karsson aan zaten. Nog snel doe ik mijn lange zwarte haren vast op een dubbelgevouwen staart en ik kijk weer even richting het meisje in het hoekje. Ze viel me op al wilde ze dat waarschijnlijk niet.
Samen met Caison ging ik naar binnen. Mijn maag rommelde en dat terwijl ik eigenlijk niets had gedaan. Waarschijnlijk was het omdat ik vanochtend het ontbijt over geslagen had. Die vieze pap kreeg ik meestal in geen mogelijkheid naar binnen. Eenmaal in de eetzaal is het al behoorlijk druk en ik kijk even om me heen voor een plekje. Louis, Karsson, Jacky, meisje wat ik niet ken, Jordan, Yvo. Geen van allen waren mensen waar ik bij zou gaan zitten en toch loop ik maar met Caison mee richting de middelste tafel waar Jacky en Karsson aan zaten. Nog snel doe ik mijn lange zwarte haren vast op een dubbelgevouwen staart en ik kijk weer even richting het meisje in het hoekje. Ze viel me op al wilde ze dat waarschijnlijk niet.
Hoi