Prison Life

[Diamandis]

Jordan
Ik kijk hem aan en haal even mijn hand door mijn haren die ik los had gemaakt nadat ik mijn broodje op had gegeten. "nou, je zit hier niet voor niets" zeg ik dan. Vervolgens buig ik naar voren en ga voorzichtig met mijn hand naar zijn ketting waarna ik er naar kijk. "kijk uit dat ze die niet van je afpakken" waarschuw ik hem dan. Het was een mooie ketting en hij zag er niet goedkoop uit.

[Kay05]

Hagen
Geschrokken trok ik me terug. De ketting beter verstoppend onder mijn kleding. "Ik ben onschuldig." Antwoordde ik. Dat was de waarheid. Ik zat hier niet omdat ik wat misdaan had. Mijn vader had wat misdaan, daarom zat ik nu hier.

[Diamandis]

Jordan
Zijn schrikreactie liet mij ook enigszins schrikken en ik kijk hem aan. "dacht ik al" zeg ik vervolgens zachtjes en ik neem een slokje van mijn drinken. "reken maar op een lange zit. Zelf zit ik hier ook al een jaar, onschuldig" zeg ik, het laatste bijna onverstaanbaar. Eventjes zie ik een paar jongens vanaf een afstandje kijken en ik kijk snel weer naar Hagen.

[Kay05]

Hagen
"Heel lang zal ik niet zitten." Zeg ik vol overtuiging. Omdat ik zeker wist dat mijn onschuld bewezen zou worden. Maar Jordan zat hier al een jaar. Het laatste wat ze zei kon ik niet helemaal verstaan, maar ik had wel een idee.

[Diamandis]

Jordan
Ik kijk hem aan en hoor wat hij zegt. Nu begin ik te lachen en ik schud mijn hoofd. "je bent niet de enige die hier onschuldig zit. Hij daar, Caison heet hij, extreem rijke familie, misschien ken je zijn familie zelfs wel. Zit hier nu 2 maanden en ook hij was ervan overtuigd snel weg te zijn" zeg ik dan. "eenmaal in Kilmainham, dan blijf je erin tot zij beslissen dat jij mag gaan en ik zou me daar maar op instellen als ik jou was" zeg ik kalmpjes.

[Kay05]

Hagen
Nu kijk ik om me heen naar de andere gevangenen. Ze mochten het misschien niet meer geloven. Maar ik had vertrouwen. Hier zou ik uit komen. Goedschiks of kwaadschiks. Hoe graag ze het ook mochten. Ze konden me niet hier binnen houden. Daar was ik te koppig voor. "ik kom er wel uit. Zelfs als ze het niet willen." Grinnikend richt ik mijn blik op een van de cipiers.

[Diamandis]

Jordan
Even trek ik mijn wenkbrauwen op om vervolgens kort te knikken. Hij barstte nog van het zelfvertrouwen en liet nu een totaal ander beeld zien dan de jongen die ik net begeleidde naar de eethoek. "zo lang je het maar niet verpest voor ons vind ik het prima. Als je eruit probeert te komen, zorg dan ook dat je weg bent en kom niet meer terug" waarschuw ik hem vervolgens. "maar houd in je oren geknoopt dat als je terugkomt je minder vrienden zult hebben" zeg ik zacht.

[Kay05]

Hagen
"En ik heb er nu al zo veel." Verderop kwamen wat moordlustige blikken mijn kant op. "Het ziet er niet uit alsof ze me echt mogen."

[Diamandis]

Jordan
Ik draai met mijn ogen op wat hij zegt. "meer dan je dan zult hebben" zeg ik kalmpjes. Niet veel later zie ik de jongens van eerder mijn kant op komen en ik sta op om optijd weg te zijn maar ben te laat want ze hadden hier al rekening mee gehouden en blijkbaar was een van het groepje achter me gaan zitten. De een pakt me vast, buiten het zicht van de cipiers om en de anderen komen dreigend voor me staan. Met een strakke blik blijf ik ze aankijken. "wat?" sis ik kil.

[Kay05]

Hagen
Iets te laat zie ik wat er gebeurd. Zonder op te vallen sta ik op. "Laat haar los." Sis ik ook. Het was misschien niet handig om weer ruzie te zoeken. Maar mijn instinct klom weer is naar binnen. Ik zou Jordan beschermen.